- гӯй
- I(гӯ)[گوي // گو]1. асоси замони ҳозираи феъли фармоиш аз гуфтан; гӯ! // бигӯ! гап зан!2. ҷузъи пасини калимаҳои мураккаб ба маънои гӯянда: азонгӯй, бадгӯ, насиҳатгӯй, сухангӯII[گوي]1. кулӯлаи аз ресмон ё чӯб сохташуда, ки бо чавгон бозӣ мекунанд, тӯби чавгон; тӯб2. ҳар чизи кулӯла; гӯйи гиребон тугмаи гиребон◊ гӯй бурдан дар мусобиқа ғолиб шудан
Толковый словарь таджикского языка (в 2 томах). — Душанбе, НИИ языка и литературы им. Рудаки. Под редакцией Сайфиддина Назарзода. 2008.